Jacek Majchrowski, Andrzej Duda, Piotr Boroń, Stanisław Kracik, Stanisław Żółtek, Stanisław Gniadek, to pełna lista kandydatów ubiegających się w listopadowych wyborach o fotel Prezydenta Miasta Krakowa. 21 listopada krakowianie będą mogli oddać swoje głosy na wybranego kandydata.
Kim są potencjalni kandydaci ubiegający się o najwyższy urząd w mieście?, przedstawiamy Państwu sylwetki kandydatów:
prof. Jacek Majchrowski – urodził się 13 stycznia 1947 roku w Sosnowcu. Od 1965 roku nieprzerwanie związany jest z Krakowem. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 40 lat zajmuje się działalnością naukowo-dydaktyczną w murach tej najstarszej polskiej uczelni. Pasjonat historii Polski. Swoje pasje historyczne dedykuje historii politycznej II Rzeczypospolitej.W latach 1996-1997 pełnił funkcję Wojewody Krakowskiego. W 2002 roku został pierwszym Prezydent Miasta Krakowa wybranym przez mieszkańców w wyborach powszechnych.W 2001 roku Jacek Majchrowski został przez Sejm RP powołany w skład Trybunału Stanu. W jego skład wchodzi do dziś.
Jest również członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Komisji Nauk Politycznych PAN, Komisji Nauk Prawnych PAN oraz licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych w tym elitarnego Associazione degli Storici Europei. Doktor Honoris Causa Uniwersytetu Bordeaux. W latach 2001-2004 był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej oceniającej poziom badań naukowych i kształcenia polskiego szkolnictwa wyższego.
Prywatnie fan twórczości Jaroslava Haska w szczególności Przygód dobrego wojaka Szwejka. Kolekcjoner odznak związanych z walką niepodległościową od czasów powstania styczniowego. Jacek Majchrowski na stałe związał swoją działalność naukową z Uniwersytetem Jagiellońskim. Po ukończeniu w 1965 roku studiów prawniczych na Wydziale Prawa, za namową profesora Marka Sobolewskiego rozpoczął studia doktoranckie, które ukończył obroną pracy doktorskiej w 1974 roku.Tytuł doktora habilitowanego uzyskał w czerwcu 1978 roku. W 1980 roku Jacek Majchrowski objął stanowisko docenta. Od 1988 posiada roku tytuł profesora. W 1982 roku objął funkcję Kierownika Zakładu Współczesnych Ruchów i Doktryn Politycznych. Kieruje założoną przez siebie Katedrą Historii Polskiej Myśli Politycznej. W latach 1980-1987 był dyrektorem Instytutu Religioznawstwa, zaś w latach 1987-1993 dziekanem Wydziału Prawa i Administracji.
Głównym przedmiotem zainteresowań naukowych prof. Jacka Majchrowskiego są zagadnienia polskich doktryn politycznych okresu II Rzeczypospolitej. W szczególności zaś koncepcje szeroko rozumianej prawicy politycznej i centrum. Pisze również o stosunkach państwo kościół czy wreszcie kwestii mniejszości żydowskiej.
Jacek Majchrowski słynie również ze swego zainteresowania biografistyką. Uwieńczeniem tej pasji jest pionierska i szeroko komentowana biografia niedoszłego prezydenta II RP generała Wieniawy-Długoszowskiego. Jest również autorem licznych skryptów i podręczników akademickich.
W opinii środowiska naukowego profesor Jacek Majchrowski uchodzi za jednego z najbardziej aktywnych badaczy dziejów najnowszych Polski i znawcę idei politycznych Drugiej Rzeczypospolitej.
Andrzej Sebastian Duda (ur. 16 maja 1972 w Krakowie) ? polski prawnik, były wiceminister sprawiedliwości, były podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, od 2007 członek Trybunału Stanu.
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W 1996 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W lutym 1997 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ. W październiku 2001 został zatrudniony w Katedrze Prawa Administracyjnego UJ. W styczniu 2005 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych (na podstawie rozprawy Interes prawny w polskim prawie administracyjnym). W ramach pracy zawodowej zajmował się obsługą prawną procesów inwestycyjnych, prowadził również cykliczne szkolenia dla pracowników administracji publicznej, w szczególności z zakresu postępowania administracyjnego i postępowania przed sądami administracyjnymi. Po wyborach parlamentarnych w 2005 rozpoczął współpracę z Klubem Parlamentarnym Prawa i Sprawiedliwości. Jako doradca KP PiS uczestniczył w pracach komisji parlamentarnych (Sejmu i Senatu). Z dniem 1 sierpnia 2006 na wniosek ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry został powołany przez premiera na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W resorcie odpowiadał za legislację, współpracę międzynarodową i przebieg informatyzacji sądów i prokuratur. Z funkcji wiceministra został odwołany przez Jarosława Kaczyńskiego 15 listopada 2007 w związku z wyborem przez Sejm w skład Trybunału Stanu. Od 16 stycznia 2008 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. 6 lipca 2010 został odwołany.
Piotr Marian Boroń (ur. 2 lipca 1962 w Krakowie) ? polski polityk, historyk, senator VI kadencji, samorządowiec, członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
W 1986 ukończył studia historyczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dwukrotnie uzyskiwał stypendium Fundacji Lanckorońskich. W 2004 ukończył studia podyplomowe na Akademii Górniczo-Hutniczej w specjalności zarządzanie przedsiębiorstwem i zarządzanie w oświacie. Od 1990 pracował jako nauczyciel historii w V Liceum Ogólnokształcącym im. A. Witkowskiego w Krakowie, którego jest absolwentem. Był pomysłodawcą i organizatorem m.in. kilku wystaw muzealnych, tzw. Majówek pod Kopcem Kościuszki i Małopolskich Przeglądów Pieśni Patriotycznej. Współtworzył Zwierzyniecki Salon Artystyczny. Jest także wydawcą kilku śpiewników pieśni historycznych, autorem albumów i artykułów prasowych. W 1994 założył i redaguje pismo parafialne „Tygodnik Salwatorski”. Należy do Akcji Katolickiej, Komitetu Obywatelskiego Miasta Krakowa, Bractwa Kurkowego. W 1994 został wybrany do Rady Dzielnicy VII Miasta Krakowa. W latach 1998?2002 był radnym rady miasta i przewodniczącym Komisji Kultury i Ochrony Zabytków. Od 2002 do 2005 zasiadał w sejmiku małopolskim, którego był przewodniczącym. Reprezentował Polskę w Komitecie Regionów Unii Europejskiej. W 2001 z listy Prawa i Sprawiedliwości bez powodzenia kandydował do Sejmu, a w 2005 uzyskał mandat senatora VI kadencji w okręgu krakowskim. W Senacie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz członka Komisji Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą, reprezentował Polskę w Zgromadzeniu Parlamentarnym NATO. 18 września 2007 został przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego powołany w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, tracąc tym samym mandat senatora. W związku z nieprzyjęciem przez Sejm i Senat sprawozdania KRRiT za 2009, potwierdzonym przez tymczasowo wykonującego obowiązki Prezydenta RP, jego kadencja zakończyła się w 2010. Po zakończeniu pracy w KRRiT związał się z Prawicą Rzeczypospolitej.
Stanisław Kracik (ur. 10 września 1950 w Spytkowicach) ? polski polityk i samorządowiec, poseł na Sejm II i III kadencji, od 2009 wojewoda małopolski.
Ukończył studia na Wydziale Elektrotechniki Górnictwa i Hutnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Od 1990 do 2009 nieprzerwanie pełnił funkcję burmistrza Niepołomic (w 2002 i 2006 był wybierany w wyborach bezpośrednich). W okresie jego rządów w liczącym około 8 tys. mieszkańców mieście zostało zarejestrowanych około 1,3 tys. podmiotów gospodarczych. Był także posłem na Sejm II kadencji z listy Unii Demokratycznej i III kadencji z listy Unii Wolności (w okresie 1993?2001). Bez powodzenia kandydował do Senatu V kadencji z ramienia Bloku Senat 2001.
Z UW odszedł w 2004. W wyborach samorządowych w 2006 miał wystartować jako kandydat Platformy Obywatelskiej na stanowisko prezydenta Krakowa. Zrezygnował w związku z wydaniem przez sądu okręgowego wyroku skazującego go za przekroczenie uprawnień i nieterminowe opłacanie składek ubezpieczeniowych (oba czyny miały zostać popełnione w pierwszej połowie lat 90.). W 2007 sąd apelacyjny uwzględnił w znacznej mierze złożoną apelację, zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił Stanisława Kracika od popełnienia pierwszego z wyżej wskazanych czynów, a w przypadku drugiego uznał, iż występek ten został popełniony nieumyślnie. 21 października 2009 Stanisław Kracik złożył dymisję z zajmowanego stanowiska burmistrza. Osiem dni później objął urząd wojewody małopolskiego.
Stanisław Żółtek (ur. 7 maja 1956 w Krakowie) ? polski polityk; wiceprezes UPR w latach 2001?2009; przewodniczący rady dzielnicy w latach 1998?2002; radny Miasta Krakowa w latach 1994?2002 ? przewodniczący Komisji ds. Dzielnic Rady Miasta Krakowa (II kadencja) – wiceprzewodniczący Komisji Rewizyjnej Rady Miasta Krakowa (III kadencja); wiceprezydent Krakowa w latach 1997?1998; w 2008 p.o. prezesa UPR; od 2010 prezes UPR nieuznającej przywództwa Magdaleny Kocik; z wykształcenia matematyk.
Ukończył XIII Liceum Ogólnokształcące w Krakowie, następnie kształcił się na studiach matematycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim (1974?1984), nie uzyskawszy magisterium. W okresie PRL utrzymywał się z korepetycji oraz prac podejmowanych poza granicami Polski. W latach 1987?1993 prowadził własną działalność gospodarczą. W 1991 wstąpił do Unii Polityki Realnej, z ramienia której ubiegał się w wyborach w 1993 o mandat poselski w województwie krakowskim. 19 czerwca 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat w Radzie Miejskiej w Krakowie z listy prawicowego komitetu. W latach 1997?1998, wskutek lokalnej koalicji UPR z Unią Wolności, pełnił funkcję wiceprezydenta Krakowa. W 1998 skutecznie ubiegał się o reelekcję z listy UW?UPR?Blok Inicjatyw Osiedlowych. W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej (w ramach porozumienia wyborczego).
28 lutego 2002 został aresztowany przez funkcjonariuszy CBŚ pod zarzutem łapownictwa. Został oskarżony o to, że w drugiej połowie 1998, będąc wiceprezydentem Krakowa, przyjął od niejakiego Jerzego Jurasza i innych osób korzyść majątkową w wysokości 20 tysięcy złotych w zamian za przyspieszenie wykwaterowania mieszkańców krakowskiej oficyny. Żółtek siedział w areszcie przez 4 miesiące. Paradoksalnie, rozgłos nadany tej sprawie przez media przyniósł największe zwycięstwo krakowskiej UPR w historii; w wyborach samorządowych w 2002 krakowska UPR zdobyła 9279 głosów (4,81%). Sam Żółtek uzyskał 4905 głosów (2,54%).
W wyborach parlamentarnych w 2005 kandydował do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke w okręgu krakowskim; uzyskał 3928 głosów i nie objął mandatu; lista nie osiągnęła 5%-owego progu wyborczego. 4 października 2006 krakowski sąd uniewinnił go od zarzutu korupcji sprzed czterech lat.
12 listopada 2006 startował w wyborach samorządowych z listy Komitetu Wyborczego Wyborców „Lassota”, założonego przy byłym prezydencie Krakowa Józefie Lassocie.
W wyborach parlamentarnych w 2007 kandydował do Sejmu z listy Ligi Polskich Rodzin (w ramach porozumienia wyborczego Liga Prawicy Rzeczypospolitej) w okręgu krakowskim; uzyskał 3563 głosy. 14 maja 2008 w związku z brakiem rejestracji kandydata UPR w wyborach uzupełniających w Krośnie, prezes UPR Wojciech Popiela zrezygnował ze stanowiska. Pełniącym obowiązki prezesa został automatycznie Stanisław Żółtek, jako dotychczasowy I wiceprezes partii. Pełnił tę funkcję aż do wyboru nowego prezesa, dokonanego 7 czerwca. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy UPR w okręgu nr 10; uzyskał 5534 głosy. 17 lutego 2010 Konwentykl UPR na posiedzeniu odbytym w Krakowie wybrał Żółtka na nowego prezesa partii. Wybór zakwestionowała część UPR skupiona wokół Magdaleny Kocik, która została wcześniej wybrana na prezesa przez swych zwolenników. Następnego dnia na konferencji zorganizowanej przez partię Wolność i Praworządność Żółtek w imieniu swojego odłamu UPR poparł kandydaturę Janusza Korwin-Mikkego w wyborach prezydenckich. 27 lutego 2010 wraz z ośmioma innymi osobami został wykluczony z UPR przez straż partii związaną z Magdaleną Kocik. We wrześniu tego samego roku sąd rejestrowy unieważnił wybór Kocik na prezesa oraz decyzje podjęte przez władze partii z nią związane. 10 czerwca 2010 krakowski sąd przyznał mu 120 tysięcy złotych odszkodowania za niesłuszny areszt w 2002
Stanisław Gniadek – Popierany przez komitet Janusza Korwin-Mikkego. Polityk wiązany z Unii Polityki Realnej, ale tą nieuznającą przywództwa prezes UPR Magdaleny Kocik. Niegdyś wiceprezydent Krakowa.
O doktorze socjologii, byłym pracowniku naukowym Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, późniejszym drobnym biznesmenie Stanisławie Gniadku nie wiadomo prawie nic i za jego wielki sukces należy uznać już to, że zdołał zebrać wystarczającą do rejestracji swojej kandydatury liczbę podpisów.
