Cricoteka: Nowa wystawa – Tadeusz Kantor. Cholernie spadam! [ zdjęcia ]

Fot. Jan Graczyński / INFO Kraków24

Wystawa Cholernie spadam! poświęcona jest ostatniemu okresowi twórczości malarskiej i teatralnej Tadeusza Kantora, który inicjują spektakle Ślub (1986) i Maszyna miłości i śmierci (1987). W odróżnieniu od wcześniejszych realizacji ?Teatru Śmierci? w okresie tym rozpoczyna się zjawisko malarskiego teatru Kantora, nazwanego przez samego artystę ?Teatrem Miłości i Śmierci?.

Późne malarstwo i teatr Tadeusza Kantor naznaczone są intymnością i prywatnymi przeżyciami. Artysta mówi o sobie wprost: o swoich lękach, zwątpieniu, o niespełnionej miłości i przeczuciu zbliżającej się śmierci. Skupienie się na sobie ma jeszcze inny kontekst. Artysta zdecydował przeciwstawić życie jednostki wszelkim rodzajom totalitaryzmów, przemocy, władzy i bezduszności świata. W dziełach tych rozlicza się również z własną sztuką i sobą samym, kieruje się w głąb.

Na wystawie zaprezentowana zostanie większość ostatnich dzieł malarskich Tadeusza Kantora. Podobnie jak podczas wystawy Dalej już nic(Kraków 1988, Paryż 1989), obrazy staną na metalowych konstrukcjach. Prace pochodzą z cyklów: Cholernie spadam, Dalej już nic, Nie zagląda się bezkarnie przez okno czy Mój dom. Przygotowany został także wybór blisko trzydziestu rysunków z późnego okresu twórczości artysty. Oprócz szkiców do obrazów będą to rysunki związane z tematami intymności, prywatności, miłości, śmierci, samotności, rysunki ?Biednego Pokoiku Wyobraźni? oraz prace nawiązujące do młodopolskich obrazów Jacka Malczewskiego. Elementem aranżacji wystawy będą też wielkogabarytowe lustra. Wprowadzą one efekt duplikacji obrazów i skłonią odbiorcę do konfrontacji z intymnością artysty ? w relacji do jego sztuki.

Zobaczyć będzie można także dwa obiekty teatralne: instalację Maszyna miłości i śmierci, wypożyczoną z Museo Internazionale delle Marionette w Palermo, oraz manekina Pana Młodego z trumną (Tadeusza Kantora) na podeście ze spektaklu Nigdy tu już nie powrócę (1988). Intymność jest obecna tak w figurach manekinów, jak i w cielesności malarskich autoportretów czy ostatnich dziełach Teatru Cricot 2. Zaprezentowane na wystawie manekiny, oddające rysy Tadeusza Kantora, pozostają w silnym związku z późnym malarstwem i działaniami teatralnymi artysty.

Obrazy, rysunki i obiekty uzupełnią zapisy spektakli Ślub (1986), Maszyna miłości i śmierci (1987), Bardzo krótka lekcja (1988) i Nigdy tu już nie powrócę (1988).

Wystawie towarzyszyć będzie bogaty program, w skład którego wejdą projekcje filmowe, cykl oprowadzań kuratorskich oraz warsztatów dla dzieci. Odbędą się także dwa warsztaty dla specjalistów. Pierwszy ? z pogranicza baletu, tańca współczesnego i performansu ? skupi się na zagadnieniu intymności oraz cielesności (problem sobowtóra, podwójnej tożsamości, przekraczaniu granic). Drugi z warsztatów poświęcony zostanie marionecie w kontekście techniki animacji (budowa, imię, biografia marionetki, relacja marionetka ? aktor, intymność marionetki a intymność aktora).

Zorganizowane zostaną także dwie konferencje naukowe. Pierwsza z nich, w listopadzie 2015 roku, poświęcona będzie zagadnieniom intymności, autoprezentacji, mówienia o sobie samym i o własnej kondycji. W sesji udział wezmą specjaliści z dziedzin: antropologii, psychoanalizy, teatrologii, historii sztuki, fenomenologii, badań nad ciałem i tańcem. Druga konferencja, na początku przyszłego roku, dotyczyć będzie figury manekina w twórczości Kantora. Poruszone zostaną tematy relacji manekina z tożsamością artysty (np. manekin umarłej Panny Młodej jako ambalaż miłości).

Fotorelacja – Jan Graczyński / INFO Kraków24[wegallery id=”66409″ type=”grid” col=”4″ caption=”no” link=”file”]

Kurator: Małgorzata Paluch-Cybulska, współpraca kuratorska: Bogdan Renczyński.