Pierwsza w historii Festiwalu Misteria Paschalia edycja narodowa poświęcona muzyce francuskiej była okazją do prezentacji nieznanych w Polsce wielkich dzieł mistrzów francuskiej sztuki dźwięku, ale i wyjątkowym spotkaniem z najwybitniejszymi francuskimi artystami.
Podczas jedenastu festiwalowych koncertów, mogliśmy poznawać nie tylko bogactwo odcieni barokowej muzyki, ale też osobliwość stylów panujących w XVII i XVIII wieku: francuskiego, niemieckiego i włoskiego. Ten przebogaty i oryginalny program stworzył dyrektor-rezydent Vincent Dumestre ze swoją niezawodną formacją Le Po?me Harmonique.
Na inaugurację w kościele św. Katarzyny, dla uczczenia 450. urodzin Claudia Monteverdiego, po raz pierwszy w Polsce mogliśmy wysłuchać programu złożonego z pełnej mistycyzmu muzyki zaczerpniętej z antologii dzieł religijnych Selva morale e spirituale. Poza kierowanym przez siebie zespołem Le Po?me Harmonique, Dumestre zaprosił do wykonania śpiewaków z debiutującego na Festiwalu, niezwykle cenionego rosyjskiego chóru musicAeterna oraz plejadę znakomitych francuskich solistów, w tym tenora Cyrila Auvity’ego i mezzosopranistkę Evę Za?cik.
Podczas wielkowtorkowego koncertu w Bazylice Bożego Ciała zabrzmiało najsłynniejsze francuskie requiem – Messe des morts Jeana Gillesa, z udziałem zespołu instrumentalnego Capriccio Stravagante, chóru Capelli Cracoviensis, solistów i kierującego nimi Skipa Sempégo.
Z kolei w Wielką Środę odbyła się światowa premiera opery sakralnej Il terremoto Antonia Draghiego. Ta udramatyzowana przez Benjamina Lazara na potrzeby Festiwalu historia rozgrywała się wokół trzęsienia ziemi, które, jak podaje Ewangelia według św. Mateusza, miało miejsce w chwili śmierci Chrystusa. W tym pełnym gry świateł, gestów i bogatych symboli widowisku wzięli udział m.in. sopranistka Claire Lefilliâtre, tenor Jeffrey Thompson, obdarzony niewątpliwą vis comica słynny francuski kontratenor Dominique Visse, związane z Capellą Cracoviensis alcistka Helena Poczykowska i sopranistka Anna Zawisza, streszczająca akcję aktorka Alexandra Rübner oraz połączone polsko-francuskie siły zespołów Le Po?me Harmonique i Arte dei Suonatori prowadzone wprawną ręką Dumestre?a.
Do wielkoczwartkowej zadumy zachęcała monumentalna Brockes-Passion do muzyki Georga Philippa Telemanna, George?a Friderica Handla, Reinharda Keisera, Johanna Matthesona i Christopha Graupnera. Tego pasticcio autorstwa Raphaëla Pichona wysłuchaliśmy w Centrum Kongresowym ICE Kraków, w wykonaniu jego Ensemble Pygmalion i międzynarodowego składu solistów.
Różne muzyczne oblicza sekwencji Stabat Mater, te wszystkim znane, jak arcydzieło Pergolesiego, bądź te mniej, o ludowej proweniencji, mogliśmy podziwiać w Wielki Piątek w szerokim kontekście neapolitańskiej tradycji XVIII wieku, znów za sprawą Dumestre?a i jego Le Po?me Harmonique. Swoją klasę i najwyższą kulturę wokalną pokazały tego wieczoru słusznie uwielbiana w Krakowie Julia Lezhneva oraz debiutująca na Festiwalu śpiewająca altem Anthea Pichanick.
Swoistym suplementem do tego koncertu była wielkosobotnia prezentacja Stabat Mater Luigiego Boccheriniego w wykonaniu kwintetu smyczkowego Le Concert de la Loge i portugalskiej sopranistki Eduardy Melo, która miała miejsce w położonej 101 metrów pod ziemią kaplicy św. Kingi w wielickiej kopalni. Tymczasem niedzielny koncert wielkanocny w ICE Kraków był feerią barw i kolorów, za sprawą pełnych blasku i splendoru grands motets autorstwa MichelaRicharda de Lalande?a, pisanych specjalnie dla Króla Słońce. Majestatycznie brzmiące wokalno-instrumentalne motety wykonali kierowani przez Vincenta Dumestre?a Le Po?me Harmonique, znakomicie brzmiący chór Capelli Cracoviensis oraz międzynarodowa plejada świetnych solistów.
Podczas Wielkiego Tygodnia na Festiwalu nie zabrakło również koncertów nie tylko skłaniających do głębszej refleksji i zadumy, ale możliwie najlepiej odtwarzających realia epoki. Chodzi tu oczywiście o znakomicie przyjęty, zarówno przez publiczność jak i przez krytyków muzycznych, trzydniowy późnowieczorny cykl koncertów w Bazylice Bożego Ciała w ramach pasma Tenebrae. Odbywające się w półmroku, jedynie przy świetle świec koncerty w Wielki Wtorek, Wielką Środę i Wielki Czwartek poświęcone były Ciemnym jutrzniom (leçons de Tén?bres), czyli charakterystycznych dla Francji muzycznych czuwań. Lekcje autorstwa takich mistrzów jak Sebastien de Brossard, Guillaume-Gabriel Nivers, Jean-Baptiste Gouffet, wreszcie Marc-Antoine Charpentier i Michel Richard de Lalande, były okazją do przemyśleń natury filozoficznej i przeżycia czegoś cudownie nieuchwytnego, wręcz mistycznego.
Po wielkotygodniowej zadumie, zakończenie Festiwalu w Poniedziałek Wielkanocny było wielkim świętem radości i życia. Bohaterami tego spektakularnego wieczoru byli zjawiskowy, obdarzony rozległą skalą i niebywałym talentem scenicznym koreański kontratenor David DQ Lee oraz towarzyszący mu Ensemble Matheus prowadzony od skrzypiec przez energicznego i pełnego humoru Jean-Christophe?a Spinosiego. Po pełnych wokalno-instrumentalnej wirtuozerii ariach i koncertach Handla, Telemanna i Vivaldiego, publiczność była świadkami ekstatycznego i pełnego witalności finału.
Po raz pierwszy w historii Festiwalu Misteria Paschalia, przy obsłudze widowni pomagali podopieczni Stowarzyszenia na rzecz rozwoju osobowości dzieci Graal. Sześcioro podopiecznych stowarzyszenia ? osób z zespołem Downa – pracowało podczas trzech koncertów odbywających się w Centrum Kongresowym ICE Kraków. Ponadto dla wiernych melomanów, zostały zorganizowane trzy próby otwarte dla seniorów, które i w tym roku cieszyły się ogromnym powodzeniem. Nowością były spotkania warsztatowe dla młodzieży, organizowane w ramach pasma Tenebrae oraz wykład przygotowany przez specjalistów z wersalskiego Centrum Muzyki Barokowej. Nie tylko podczas koncertów, ale i tych wieczornych spotkań, publiczność dopisała!
